Obecnie możemy spotkać się z różnymi dodatkami, których składu chemicznego dostawcy nie ujawniają, a nazywają TDPA (Totally Degradable Plastics Additives) . Są one wprowadzane przez producentów w niewielkiej ilości około 1-3% do polimeru w celu przyspieszenia degradacji wyrobu gotowego.

Produkty degradowalne są często określane jako oxy-degradowalne. Oxo-degradacja jest procesem rozkładu tworzywa, bez udziału mikroorganizmów, pod wpływem czynników zewnętrznych światła i tlenu. 

Dodatki degradujące powodują, iż materiał w wyrobie gotowym ulegnie szybciej rozkładowi niż podobny wyrób z tworzywa sztucznego. Według niektórych źródeł „torby z dodatkiem TDPA ulegają degradacji (fragmentacji, ale nie rozkładowi na resztki organiczne) w środowisku naturalnym w ciągu 18-24 miesięcy. Jednak nie ma atestów, badań czy jakichkolwiek dowodów potwierdzających rozkład takich toreb w przeciągu tego właśnie czasu w polskich warunkach klimatycznych.

Zaletą zastosowania dodatków degradujących jest więc fakt, iż tego typu opakowanie szybciej ulegnie rozkładowi niż wykonane z czystego polietylenu.

Wadą natomiast jest sprzeczność z zasadami prawidłowej edukacji ekologicznej, gdyż zachęca się klientów do wyrzucania takich toreb gdziekolwiek... a one nie są biodegradowalne, jak również nie uzyskały certyfikatu przydatności do kompostowania.

Stosowanie dodatków degradujących polimer może mieć pożądane efekty w niektórych aplikacjach, jednak zastosowanie ich na większą skalę w opakowalnictwie może być poważnym problemem związanym z ich recyklingiem.

Oxy-degradujące substancje mogą negatywnie wpływać na jakość uzyskanego surowca wtórnego w recyklingu materiałowym.

Torby degradowalne oferuje np. sieć handlowa Tesco, Lewiatan, czy Auchan.