Opakowania biodegradowalne są wykonane z polimerów biodegradowalnych, które są wrażliwe na działanie enzymów wytwarzanych przez bakterie i grzyby. Końcowymi produktami biodegradacji takiego tworzywa są biomasa (kompost), woda i gazy tj. dwutlenek węgla (dla warunków tlenowych) lub metan (dla warunków beztlenowych).

Przy produkcji biopolimerów wykorzystuje się odnawialne surowce takie jak: cukier, skrobia, oleje roślinne czy celuloza modyfikowana chemicznie. Pozyskuje się je m.in. materiałów roślinnych jak kukurydza, ziemniaki, zboże, trzcina cukrowa i drewno.

W Europie obowiązuje norma EN 13432 dla tworzyw kompostowalnych. W USA obowiązującą normą w tym zakresie jest ASTM D6400, a w innych krajach ISO 17088.

Certyfikat dla tworzyw biodegradowalnych wydawany jest np. przez jednostkę certyfikującą DIN CERTCO (Niemcy),  potwierdza on ich biodegradowalność i przydatność do kompostowania (spełnia wymogi normy  PN-EN 13432:2002). W Polsce uprawnienia DIN CERTCO do prowadzenia certyfikacji wyrobów przydatnych do kompostowania oraz przyznawanie znaku „kompostowalny” posiada Centrum Certyfikacji w Centralnym Ośrodku Badawczo-Rozwojowym Opakowań w Warszawie.

Ciekawym zarzutem dla opakowań biodegradowalnych jest powstający podczas ich rozkładu dwutlenek węgla, który jest gazem cieplarnianym. Przecież jest on jednym z produktów rozkładu materii organicznej i towarzyszy wszystkim procesom biodegradacji, a jego ilość wtedy uwalniana jest nieporównywalnie mniejsza, niż emisje z przemysłu oraz transportu. Zatem można powiedzieć, że nie zagrażają środowisku.

Torby biodegradowalne oferuje np. sieć handlowa  Carrefour.